Hoewel het arrangement van 'Daar aan het hoofd van de tafel' een vredig beeld lijkt te schetsen van het laatste avondmaal dat Jezus met Zijn discipelen had, klinkt in de tekst tragiek door. De discipel aan het woord doet meer dan beschrijven; hij weet in het slot dat de discipelen bij elkaar - niet alleen Judas - hun meester gefaald hebben, ondanks de strijdvaardige woorden.