Onder pianobegeleiding en een (optioneel solo) zangintro ontaardt ‘A city called heaven’ al snel in een licht swingende jazz wals. Deze invloeden klinken door tot en met het slot, waarin de hoofdpersoon nog eenmaal zijn nieuw gevonden hoop uitlegt: “ik heb gehoord van een stad die ‘de hemel’ heet. Ik ben begonnen het mijn thuis te maken.” Een lied vol melancholie en een sfeer van reflectie.