Gebaseerd op een naar verluid Frans gedicht, beeldt dit a capella lied een bloeiende roos en lelie in december uit, als beeld van doorbrekend licht in de winter van ons bestaan. De vocalen (met extra aandacht voor sopraan en alt) zijn des te krachtiger door hun terughoudendheid. Ze laten daarmee de breekbare schoonheid die omschreven wordt in de poëtische tekst doorklinken.